Το short messaging service, γνωστό σε όλους μας ως υπηρεσία SMS, συνεχίζει να αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο άμεση και εύχρηστη μορφή επικοινωνίας. Με δεδομένη μάλιστα τη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας, όχι μόνο δεν χάνουν έδαφος, αλλά εξακολουθούν να είναι ο επικρατέστερος τρόπος επικοινωνίας στην καθημερινότητά μας. Πως ξεκίνησαν όμως τα SMS; Ποια ήταν η αφορμή και η ιδέα πίσω από την ανάγκη της δημιουργίας τους; Ας δούμε αναλυτικά παρακάτω την ιστορία τους, την ανακάλυψή τους και την μετέπειτα λειτουργία τους!

Πως ξεκίνησαν τα SMS
To πρώτο SMS από υπολογιστή σε κινητό τηλέφωνο εστάλη στις 3 Δεκεμβρίου του 1992, μέσω του δικτύου GSM (Global System for Mobile Communications ) της Vodafone στην Αγγλία. Το μήνυμα έγραφε «Καλά Χριστούγεννα». Πως προέκυψε όμως η σύλληψη της ιδέας του SMS εξ αρχής;

Το 1984, ο Φιλανδός μηχανικός Matti Makkonen είχε την ιδέα να εφεύρει έναν απλό και εύκολο τρόπο ανταλλαγής μηνυμάτων, ο οποίος θα μπορούσε να λειτουργήσει ακόμη κι αν η συσκευή ήταν απενεργοποιημένη ή ακόμη κι αν δεν υπήρχε τη δεδομένη στιγμή κάλυψη δικτύου. Αυτό αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα μια πολύ μεγάλη πρόκληση για τον Makkonen, η οποία στη συνέχεια οδήγησε στην ανακάλυψη των SMS και κατ’ επέκταση στη δημιουργία της σύγχρονης SMS βιομηχανίας.
Εκτός όμως από τον Makkonen, σημαντικό ρόλο έπαιξε εξίσου ο γερμανός μηχανικός Friedhelm Hillebrand, ο οποίος ουσιαστικά προσδιόρισε και καθόρισε το μήκος (όριο χαρακτήρων) ενός SMS κατά την αποστολή του. Το 1985, σε ηλικία 45 ετών και ενώ εργαζόταν στην Deutsche Telekom, ο Hillebrand κάνοντας πειράματα στη γραφομηχανή του, κατέληξε στους 160 αλφαριθμητικούς χαρακτήρες σαν μέγιστο όριο ενός μηνύματος. Συγκεκριμένα, καταμετρώντας ένα-ένα, κάθε γράμμα, αριθμό, σημείο στίξης και κενού διαστήματος, υπολόγισε ότι κάθε φορά τα μηνύματά του είχαν σχεδόν 160 χαρακτήρες. Στη συνέχεια, κατέθεσε την πρότασή του για το όριο των χαρακτήρων στο GSM (Global System for Mobile Communications), με στόχο να προχωρήσει η τεχνική ανάπτυξη και υλοποίηση των SMS.
Η βασική ιδέα της ανάπτυξης του SMS ήταν να αξιοποιήσει το GSM (ως σύστημα βελτιστοποίησης των υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας) με στόχο να επιτευχθεί η μετάδοση των γραπτών μηνυμάτων στα αναγκαία σημεία σηματοδότησης, ώστε στη συνέχεια, να ελέγχεται η κίνηση της τηλεφωνίας (telephone traffic) κατά τις περιόδους τις οποίες δεν υπήρχε καθόλου κάλυψη δικτύου (σήματος). Με αυτόν τον τρόπο, πηγές που δεν είχαν αξιοποιηθεί μέχρι τότε από το GSM, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ολοκληρώσουν τη μεταφορά των μηνυμάτων με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Ωστόσο, αρχικά το μήκος των μηνυμάτων είχε καθοριστεί στους 128 χαρακτήρες (bytes), το οποίο αργότερα αυξήθηκε όμως στους 160, ώστε τα μηνύματα να μπορέσουν να ενταχθούν σωστά στις υπάρχουσες μορφές σηματοδότησης. Σε αυτό το σημείο, όπως αναφέρουμε και παραπάνω, ήταν πολύ σημαντική η συνεισφορά του Hillebrand, o oποίος με την ανάλυση των χαρακτήρων των μηνυμάτων του, έθεσε το όριο που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή τους 160 χαρακτήρες ως έναν επαρκή αριθμό για την αποστολή ενός λακωνικού μηνύματος (Short Messaging Service – SMS).

Τέλος, οι 160 χαρακτήρες του SMS αποτέλεσαν και τη βάση για το όριο των 140 χαρακτήρων στο Twitter αντίστοιχα. Με γνώμονα ότι ένα SMS πρέπει να περιοριστεί στους 160 χαρακτήρες, καθώς αν τους ξεπεράσει, τότε το κείμενο θα «σπάσει» σε 2 SMS (SMS parts), αντίστοιχα όταν τα tweets στέλνονται μέσω SMS, για να αποφευχθεί το αντίστοιχο «σπάσιμό» τους, τέθηκαν 140 χαρακτήρες ως όριο μόνο για τη σύνταξη ενός tweet, συν 20 χαρακτήρες που υπολογίστηκαν by default ως όριο για το user name, άρα σύνολο 160 χαρακτήρες.